Epiphaniam domino canamus gloriosam | Qua prolem

Epiphaniam domino canamus gloriosam | Qua prolem dei vere magi adorant | Immensam Chaldei cujus Persaeque venerantur potentiam | Quem cuncti prophetae praecinere venturum gentes ad salvandas | Cujus majestas ita est inclinata ut assumeret servi formam | Ante saecula qui deus et tempora homo factus est in Maria | Balaam de quo vaticinans exibit ex Jacob rutilans inquit stella | Et confringet ducum agmina regionis Moab maxima potentia | Huic magi munera deferunt praeclara aurum simul thus et myrram | Thure deum praedicant auro regem magnum hominem mortalem myrra | In somnis hoc monet angelus ne redeant ad regem commotum propter regna | Ponebat etenim nimium regem natum verens amittere regni jura | Magi stella sibi micante praevia pergunt alacres itinera patriam quae eos ducebat ad propriam linquentes Herodis mandata | Qui percussus corde nimia prae ira extemplo mandat eludia magica non linqui taliter impunita sed mox privari eos vita | Omnis nunc caterva tinnulum jungat laudibus organi neuma | Mystice offerrens regi regum Christo munera pretiosa | Poscens ut per orbem regna omnia protegat in saecla sempiterna