Aurora jam spargit polum terris dies

Aurora jam spargit polum terris dies illabitur lucis resultat spiculum discedat omne lubricum | Phantasma noctis decidat mentis reatus subruat quidquid tenebris horridum nox attulit culpae cadat | Ut mane illud ultimum quod praestolamur cernui in lucem nobis effluat dum hoc canore concrepat | Praesta pater*